Przemówienia okolicznościowe w wielu przypadkach są poważne, oficjalne … i nudne. Nasz mózg najczęściej po kilku minutach wyłącza się, zapada w stan odrętwienia i niewiele pamięta. Jak przygotować laudację, aby była dobra, wzruszająca i zapadła w pamięć?
Laudacja to mowa okolicznościowa wygłaszana z okazji uroczystości, np. wręczania nagrody, jubileuszu, nadania tytułu jak również podczas pogrzebu. To czas na podkreślenie zalet danej osoby, jej osiągnięć lub wspomnienie osoby.
Urodzinowe przyjęcie, pożegnanie zasłużonego pracownika, przejście na emeryturę, nadanie honorowego tytułu każda okazja do wygłoszenia mowy pochwalnej wymaga przygotowania, przemyślenia. Pójście na żywioł, rzadko się udaje.
Przypomnij sobie przemówienia, które cię zainteresowały, poruszyły, które z ożywieniem komentowałeś. Były najczęściej osobiste, szczere, nie zawsze poważne.
Ręka w górę kto choć raz zachwycił się przemówieniem wygłoszonym w oglądanym filmie. Jakie było? Inspirujące, wzruszające, zabawne, osobiste?
Schemat wg. którego można przygotować każdą mowę pochwalną, jest prosty.
Układ laudacji:
- Zwrot do osób zgromadzonych („Szanowni Państwo”);
- Powód spotkania (np. „Spotkaliśmy się tutaj, aby pożegnać…”);
- Odniesienie do osoby przemawiającej („Z profesorem spotkałem się po raz pierwszy w…”);
- Pochwała zasług, cech i wpływ na nas;
- Zakończenie (podziękowania, wyrazy uznania, życzenia).
Metody tworzenia:
Najbardziej udane mowy pochwalne to te inspirujące, trafiające do serc. Przedstawiają one znaczenie danej osoby i wkład, jaki wniosła w nasze życie. Można to osiągnąć na dwa sposoby:
Podejście biograficzne:
Wymieniamy najbardziej istotne wydarzenia z życia danej osoby, omawiając, w jaki sposób każde z tych wydarzeń ukształtowało życie twoje lub innych.
Podejście personalne:
Wybierz jedną lub dwie charakterystyczne cechy, które najlepiej oddają osobowość tej osoby. Podaj przykład, jak ta cecha wpłynęła na innych. Np. jeśli wspominana osoba była wrażliwa na los pokrzywdzonych, wspomnij jej wkład w poprawę losu środowiska, w którym była zaangażowana.
Wybór materiału
Którekolwiek podejście wybierzesz, pamiętaj, aby je spersonalizować. Mów o osobowości i dokonaniach osoby, włączając:
– cechy szczególne, które czynią lub uczyniły tę osobę wielką, lub godną pochwały
– osobiste źródło jej siły lub za co podziwiamy tę osobę
– nasz dług wdzięczności wobec tej osoby
– lekcje, które możemy otrzymać od tej osoby
Zilustruj te punkty osobistymi historiami, opowieściami, których może byłeś świadkiem, a które ukazują cechy takie jak mądrość, troska, poczucie humoru. Bądź szczery i życzliwy. Ale nie wybielaj! Możesz wspomnieć o jakiejś manierze, dziwactwie, drobnych grzeszkach, by uwydatnić człowieczeństwo i pokazać, że pomimo słabości lub wad osoba ta wciąż była, lub jest dobrą osobą. Jeśli to możliwe, włącz trochę humoru. Śmieszna anegdotka o osobie, mogą pomóc wprowadzić rozluźnienie podczas stresującego lub smutnego wydarzenia.
Kontrolowanie
Najtrudniejsza mowa to mowa pożegnalna. Pogrzeb w swojej naturze jest emocjonalnie wyczerpującym wydarzeniem, a przemawianie o utracie ukochanej osoby może podnieść emocje i sprawić, że nawet najbardziej doświadczony mówca straci pewność i równowagę. Warto mieć przygotowany tekst przemówienia. Jeśli emocje biorą górę, to warto przeczytać tekst.
Pięknie i wzruszająco w filmie „Cztery wesela i pogrzeb”
Pamiętaj, by przećwiczyć wygłaszanie mowy. Jeśli jakieś elementy wywołują u Ciebie załamanie w trakcie powtarzania, pomiń je i pozostań tylko przy materiale, który będziesz w stanie wygłosić. Przemówienie zakończ czymś pozytywnym – anegdotą lub cytatem, który pasuje do okazji.
Jeśli twój głos zaczyna się łamać w trakcie wygłaszania mowy, zrób przerwę i weź głęboki oddech. Skup się na swoich słowach, a nie na okazji lub własnych odczuciach.
Pamiętaj także, że roztrzęsiony głos nie oznacza, iż musisz przerwać przemowę – po prostu staje się częścią twojego przemówienia.
Humor na pogrzebie? Tak jeśli żegna się członka grupy Monty Pythona
Ja po wygłoszeniu mowy pożegnalnej na pogrzebie mojej mamy, mogę już stanąć na każdej scenie. Po tym doświadczeniu wszystkie inne są łatwiejsze.
